Black Sabbath

                                               
Οι Black Sabbath  μαζί με τους Deep Purple και τους Led Zeppelin είναι τα τρία συγκροτήματα που αποτέλεσαν τους δημιουργούς του Hard rock και Heavy metal μουσικού ιδιώματος, ενώ είναι αυτοί, κυρίως, που θεωρούνται το πρώτο Heavy metal συγκρότημα. Μέλη της μπάντας είναι ο Ozzy Osbourne στα φωνητικά, ο Tony Iommi στην κιθάρα, ο Geezer Butler  στο μπάσο και ο Bill Ward στα τύμπανα.
Η Αρχή
Ξεκίνησαν την άνοιξη του 1968 ως Heavy Blues Rock band που ονομαζόταν Earth και τον Αύγουστο του 1969 μετονομάζονται σε Black Sabbath επηρεασμένοι από την ομώνυμη ταινία τρόμου του Boris Karloff που είχε προβληθεί το 1963.
Αρχικά μέλη των Black Sabbath ήταν ο Ozzy Osbourne (φωνητικά), ο Tony Iommi (κιθάρα), ο Geezer Butler (μπάσο) και ο Bill Ward (τύμπανα). Εικάζεται ότι υπήρξαν μέλη του συγκροτήματος ένας πιανίστας και ένας σαξοφωνίστας.
Δεκαετία '70-'79: Οι Black Sabbath με τον Ozzy
Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του σινγκλ με τίτλο Evil Woman τον Ιανουάριο του 1970 μέσω της εταιρείας Φοντάνα Fontana Records. Στις 13 Φεβρουαρίου του 1970 κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος (#8 στη Βρετανία, #23 στις Η.Π.Α.) με κλασικά κομμάτια όπως το σκοτεινό ομώνυμο, το The Wizard, το N.I.B. και το The Warning. Οι Black Sabbath και το άλμπουμ τους, κατακρίθηκαν από τον Τύπο της εποχής ως "σκοτεινή και πολύ θορυβώδης μπάντα". Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το επόμενο άλμπουμ του. Το κομμάτι War Pigs θα έδινε αρχικά το όνομα του στο άλμπουμ, όμως η εταιρεία φοβούμενη την κοινωνική κατακραυγή λόγω του πολέμου του Βιετνάμ ζήτησε να πάρει το όνομα Paranoid, από ένα άλλο κομμάτι του δίσκου. Τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το Paranoid σε μορφή σινγκλ και έφθασε στο #4 των βρετανικών τσαρτς. Ένα μήνα αργότερα κυκλοφορεί και το ομώνυμο άλμπουμ και ανεβαίνει στο #1 στη Βρετανία και το #12 στις Η.Π.Α.. Ο εν λόγω δίσκος είναι, πλέον, εφτά φορές πλατινένιος στη Βρετανία και πέντε φορές στις Η.Π.Α.. Πέραν του κλασικού ομώνυμου τραγουδιού, το Paranoid περιείχε τα Iron Man και War Pigs, θρυλικά στις συνειδήσεις των οπαδών του Heavy metal.
Τον Ιούλιο του 1971 κυκλοφορεί το τρίτο, κατά σειρά άλμπουμ τους, με τίτλο Master of Reality (#5 στη Βρετανία, #8 στις Η.Π.Α.). Κομμάτια που δημιουργούν μεγάλη εντύπωση είναι ο heavy metal ύμνος Children of the Grave και το After Forever με στίχους που αναφέρονται στην ψυχή του
ανθρώπου και τη ζωή μετά θάνατον. Μετά από μία μεγάλη περιοδεία και ένα καλό διάλειμμα για το συγκρότημα, κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 1972, το Volume 4 (#8 στη Βρετανία, #13 στις Η.Π.Α.), με τα πολύ ντούμ Supernaut, Snowblind και Cornucopia.
http://www.youtube.com/watch?v=Q2xPccGbKls
Τον Νοέμβριο του 1973 κυκλοφορεί το πέμπτο άλμπουμ των Black Sabbath με τίτλο Sabbath Bloody Sabbath (#4 στη Βρετανία, #11 στις Η.Π.Α.) και είναι το πρώτο που έλαβε θετικές κριτικές από τον Τύπο. Από τον δίσκο ξεχωρίζουν τα A National Acrobat, Sabbra Cadabra και το ομώνυμο κομμάτι. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους, εμφανίστηκαν στο California Jam festival μαζί με τους Deep Purple, τους Eagles, τους Black Oak Arkansas και άλλους. Τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους ξεκίνησαν δουλειά για τον επόμενο δίσκο τους ο οποίος κυκλοφόρησε την 1 Ιουλίου του 1975 με τίτλο Sabotage (#7 στη Βρετανία, #28 στις Η.Π.Α.). Κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα Symptom of the Universe και Megalomania. Την 1 Δεκεμβρίου του 1975 κυκλοφορεί η πρώτη συλλογή του συγκροτήματος με τίτλο We Sold Our Soul for Rock and Roll (#35 στη Βρετανία, #48 στις Η.Π.Α.). Τον Οκτώβριο του 1976 κυκλοφορεί το Technical Ecstasy (#13 στη Βρετανία, #51 στις Η.Π.Α.) με τα πολύ δυνατά You Won't Change Me και Rock 'n' Roll Doctor. Στην περιοδεία του συγκεκριμένου δίσκου, η οποία ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1976, βοηθητικά συγκροτήματα στους Black Sabbath ήταν οι Boston και Ted Nugent στις Η.Π.Α. και οι μετέπειτα θρυλικοί AC/DC στην Ευρώπη.
Τον Οκτώβριο του 1977, ο Ozzy Osbourne παραιτήθηκε από το συγκρότημα λόγω δύσκολων καταστάσεων που περνούσε στη ζωή του. Οι υπόλοιποι Black Sabbath αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον Dave Walker των Savoy Brown. Τρεις μήνες αργότερα, ο Ozzy αποφάσισε να επιστρέψει στο συγκρότημα. Τον Οκτώβριο του 1978, θα κυκλοφορήσουν το μετριότερου άλμπουμ τους στη δεκαετία του '70, το Never Say Die (#12 στη Βρετανία, #69 στις Η.Π.Α.). Το σινγκλ Never Say Die έφτασε στο #21 των βρετανικών τσαρτς, το πρώτο μετά το Paranoid που κατάφερε να μπει στον βρετανικό κατάλογο επιτυχιών. Το 1979, οι Black Sabbath είχαν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν πλέον να συνυπάρξουν, κυρίως λόγω του υπερβολικού εθισμού του Ozzy στα ναρκωτικά. Αποφάσισαν να τον απολύσουν και να προσλάβουν στη θέση του τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Ronnie James Dio.
Η εποχή Ronnie James Dio
Ο τελείως διαφορετικός στη φωνή από τον Ozzy, Ronnie James Dio μπήκε στο στούντιο αμέσως μετά την ένταξη του στη μπάντα το καλοκαίρι του 1979. Τον Σεπτέμβριο, ο Geezer Butler αποχώρησε για τέσσερις μήνες,τον αντικατέστησε ο Geoff Nicholls,για να επιστρέψει τον Ιανουάριο του 1980. Τον Απρίλιο του 1980 κυκλοφορεί το Heaven and Hell (#9 στη Βρετανία, #28 στις Η.Π.Α.) με το σινγκλ Neon Knights να φτάνει στο #22 στη Βρετανία. Καλύτερα κομμάτια του δίσκου ήταν τα Neon Knights, Childen of the Sea, Heaven and Hell και Die Young. Μία ξεχωριστή περιοδεία πραγματοποιήθηκε εκείνη τη χρονιά, καθώς Black Sabbath παρουσίασαν ένα φοβερό πακέτο μαζί με τους θρύλους της hard rock, Blue Oyster Cult. Τον Αύγουστο του 1980 ο Bill Bard αποχωρεί από τους Black Sabbath για λόγους υγείας και αντικαθίσταται από τον Vinny Appice. Τον Οκτώβριο του 1981 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του Dio με το συγκρότημα, το Mob Rules (#12 στη Βρετανία, #29 στις Η.Π.Α.) με τα Falling off the edge of the World και The Sign of the Southern Cross να ξεχωρίζουν. Τον Νοέμβριο του 1982, ο Dio αποχώρησε από τη μπάντα για να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Την θέση του τραγουδιστή πήρε ο θρυλικός τραγουδιστής των Deep Purple, Ian Gillan. Ένα μήνα αργότερα κυκλοφορεί το ζωντανό άλμπουμ Live Evil (#13 στη Βρετανία, #37 στις Η.Π.Α.).
Η δωδεκαετία 1983-1995
Με τον Gillan στα φωνητικά, οι Black Sabbath θα κυκλοφορήσουν στις 7 Αυγούστου του 1983, το πολύ μέτριο Born Again (#4 στη Βρετανία, #39 στις Η.Π.Α.) με τον Bill Bard στα τύμπανα. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Ian Gillan αποφάσισε να επιστρέψει στους Deep Purple και στη θέση του οι υπόλοιποι Black Sabbath προσέλαβαν τον άσημο David Donato. Απογοητευμένος με το ηχητικό αποτέλεσμα της νέας σύνθεσης, αποχωρεί από το συγκρότημα ο Geezer Butler τον Νοέμβριο του 1984 και στη θέση του ήρθε ο Dave Spitz, λίγους μήνες μετά την αποχώρηση και του Bill Bard και την ένταξη του Bev Bevan στα ντραμς. Η αντίδραση του οδήγησε τους υπόλοιπους να προβούν σε αντικατάσταση του Donato με τον πρώην μπασίστα/τραγουδιστή των Deep Purple Glenn Hughes τον Σεπτέμβριο του 1985. Η αρχική σύνθεση του γκρουπ επανενώθηκε για το φιλανθρωπικό φεστιβάλ Live Aid στις 13 Ιουλίου του 1985 για μία και μόνο εμφάνιση. Τον Φεβρουάριο του 1986 κυκλοφορεί το The Seventh Star (#27 στη Βρετανία, #78 στις Η.Π.Α.) και ένα μήνα αργότερα ο Χιούγκς αποχωρεί για να δώσει το μικρόφωνο στον Ray Gillen με τον οποίο θα τελειώσουν την περιοδεία για την προώθηση του τελευταίου τους δίσκου.
Στη θέση του Bev Bevan στα ντραμς ήρθε ο Eric Singer τον Σεπτέμβριο του 1985 και οι Black Sabbath μπήκαν στο στούντιο για να δουλέψουν πάνω στον επόμενο δίσκο τους. Ενώ το συγκρότημα ετοίμαζε τον καινούριο δίσκο, ο Gillen αποχώρησε για να δημιουργήσει τους Blue Murder και τη θέση του πήρε ο Tony Martin. Τον Δεκέμβριο του 1987 κυκλοφορεί το The Eternal Idol (#66 στη Βρετανία, #168 στις Η.Π.Α.). Στην περιοδεία του το συγκρότημα επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα και έπαιξε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Τον Απρίλιο του 1989 κυκλοφορεί το πολύ καλό Headless Cross (#31 στη Βρετανία, #115 στις Η.Π.Α.) με τον σπουδαίο Cozy Powell στα τύμπανα. Τη θέση του μπασίστα στο συγκρότημα πήρε ο Neil Murray και οι Black Sabbath ξεκίνησαν την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου. Το Φεβρουάριο του επόμενου έτους η μπάντα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του Tyr, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 1990 (#24 στη Βρετανία, #117 στις Η.Π.Α.). Τον Οκτώβριο επέστρεψε ο Vinny Appice και τον Απρίλιο του 1991 ο Geezer Butler και ο Ronnie James Dio  επανενώνουν τις δυνάμεις τους με το συγκρότημα για να κυκλοφορήσουν το Dehumanizer, τον Ιούνιο του 1992 (#28 στη Βρετανία, #44 στις Η.Π.Α.). Στην περιοδεία για το άλμπουμ, ο Ozzy Osbourne προσκάλεσε το συγκρότημα να ανοίξει μία συναυλία στην αμερικανική περιοδεία του. Ο Dio αρνήθηκε και αποχώρησε για δεύτερη φορά από τους Black Sabbath. Στη θέση του, τραγούδησε ο Rob Halford των Judas Priest ο οποίος εμφανίστηκε επί σκηνής για δύο συναυλίες στις 14 και 15 Νοεμβρίου στο Oakland των Η.Π.Α., ενώ τη δεύτερη βραδιά ο Ozzy εμφανίστηκε με τους υπόλοιπους για τέσσερα τραγούδια.
Την αποχώρηση του Ronnie James Dio ακολούθησε και αυτή του Vinny Appice τον οποίο αντικατέστησε ο πρώην ντράμερ των Rainbow Bobby Rondinelli, ενώ στα φωνητικά επανήλθε ο Tony Martin. Τον Ιανουάριο του 1994, κυκλοφορούν το Cross Purposes (#41 στη Βρετανία, #122 στις Η.Π.Α.), με τον Geoff Nicholls στα πλήκτρα να αναγνωρίζεται πλέον ως επίσημο μέλος της μπάντας. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους αποχωρεί ο Bobby Rondinelli για να αντικατασταθεί αρχικά από τον Bill Ward για κάποιες συναυλίες στη Νότια Αμερική, και στο τέλος της χρονιάς από τον Cozy Powell, ενώ τη θέση του αποχωρήσαντα Geezer Butler (έφυγε λόγω διαμαχών με τον  Tony Iommi) πήρε για άλλη μια φορά ο Neil Murray. Τον Ιούνιο του 1995 κυκλοφορούν το Forbidden (#71 στη Βρετανία, #199 στις Η.Π.Α.) και περιοδεύουν μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.
Η επιστροφή του Ozzy.
Μετά το τέλος και της περιοδείας για το Forbidden, οι Black Sabbath παραμένουν ανενεργοί μέχρι το Μάϊο του 1997. Τότε επιστρέφουν στο συγκρότημα ο Ozzy Osbourne και ο Geezer Butler  και με τον Mike Bordin στα τύμπανα και τον αιώνιο κιθαρίστα του συγκροτήματος, Tony Iommi , σχηματίζουν τη νέα σύνθεση των Black Sabbath. Στις 11 Νοεμβρίου επανήλθε στο συγκρότημα και ο ντράμερ Bill Ward στη θέση του Mike Bordin και στις 4 και 5 Δεκεμβρίου του 1997 έδωσαν τις πρώτες τους συναυλίες μαζί, μετά από δεκαπέντε χρόνια, στο Birmingham NEC, στη γενέτειρα του συγκροτήματος. Στις 20 Οκτωβρίου του 1998, οι δύο αυτές συναυλίες θα κυκλοφορήσουν στο διπλό ζωντανό άλμπουμ Reunion (#41 στη Βρετανία, #11 στις Η.Π.Α.). Στις 21 Μαίου του 1998, ο Bill Ward έπαθε καρδιακή προσβολή και αντικαταστάθηκε ως το τέλος της χρονιάς από τον Vinny Appice. Τον Αύγουστο του 2002 κυκλοφορεί το διπλό live Past Lives (#114 στις Η.Π.Α.) με ζωντανές ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του '70, ενώ περιελάμβανε και το ανεπίσημο ζωντανό άλμπουμ Live at Last, που είχε εκδοθεί το 1980 (#5 στη Βρετανία).
Τον Ιούνιο του 2004, το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος,Geoff Nicholls (πλήκτρα) αντικαθίσταται από τον Adam Wakeman. Στις 25 Ιουνίου του 2005, οι Black Sabbath εμφανίζονται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, στο Rockwave festival μπροστά σε 30.000 οπαδούς τους. Στις 13 Μαρτίου του 2006, οι Μπλακ Σάμπαθ θα γίνουν και επισήμως, μέλος του Rock 'n' Roll Hall of Fame και την αμέσως επομένη κυκλοφορεί η συλλογή Greatest Hits 1970-1978 (#96 στις Η.Π.Α.).
Η νέα εποχή Dio
Τον Μάρτιο του 2006, ο Ronnie James Dio θα επιστρέψει στο συγκρότημα, (παρόλο που η επίσημη σύνθεση του θεωρούνται ακόμη οι Osbourne/Iommi/Butler/Ward) για ένα νέο πρότζεκτ με τίτλο Heaven and Hell. Το 2007 η εταιρεία τους θα κυκλοφορήσει τη συλλογή The Dio Years (#54 στις Η.Π.Α.) και η νεοσύστατη μπάντα θα περιοδεύσει με τον Vinny Appice για άλλη μια φορά, στα τύμπανα. Το 2009, κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των Heaven and Hell με τίτλο The Devil You Know (#21 στη Βρετανία, #8 στις Η.Π.Α.). Ο Tony Iommi δήλωσε "ότι και να κάνουμε είναι στην ουσία  Black Sabbath, είτε έχει την ονομασία  Black Sabbath είτε Heaven and Hell. Πάντως επισήμως,  Black Sabbath θεωρείται η κλασική σύνθεση του συγκροτήματος.
Δισκογραφία
Στούντιο
1970 - Black Sabbath
1971 (ΗΠΑ)-1970 (Ηνωμένο Βασίλειο) - Paranoid
1971 - Master of Reality
1972 - Black Sabbath, Vol. 4
1974 (ΗΠΑ)-1973 (Ηνωμένο Βασίλειο) - Sabbath Bloody Sabbath
1975 - Sabotage
1976 - Technical Ecstasy
1978 - Never Say Die!
1980 - Heaven and Hell
1981 - Mob Rules
1983 - Born Again
1986 - Seventh Star
1987 - The Eternal Idol
1989 - Headless Cross
1990 - TYR
1992 - Dehumanizer
1994 - Cross Purposes
1995 - Forbidden
Live
1982 - Live Evil
1995 - Cross Purposes Live
1998 - Reunion
2002 - Past Lives
2007 - Live at Hammersmith Odeon
Συλλογές
1976 (ΗΠΑ)-1975 (Ηνωμένο Βασίλειο) - We Sold Our Soul for Rock 'n' Roll
1996 - The Sabbath Stones
2002 - Symptom of the Universe: The Original Black Sabbath 1970-1978
2004 - Black Box: The Complete Original Black Sabbath (1970-1978)
2006 - Greatest Hits 1970-1978
2007 - Black Sabbath: The Dio Years
2008 - The Rules of Hell
Πηγές
    * www.black-sabbath.com
    * www.sabbath.se
    * www.chartstats.com
    * www.black-sabbath.de
    * www.sabbathlive.com